تاریخچه فدراسیون بین المللی فوتبال

فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا)

تاریخچه فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا)

روز ۲۱ ماه می ۱۹۰۶ اساسنامه‌ای که توسط ویلهلم هوشمن هلندی به عنوان پیش نویس فدراسیون بین المللی فوتبال نوشته شده بود به امضای اعضای مؤسس رسید.

هیأت مؤسس عبارت بودند از اشنایدر (سوئیس)، هوشمن (هلند)، مولینگهاوس (بلژیک)، سیلور (دانمارک)، ماکس کاهن (بلژیک)، آندره اسپیر (فرانسه) و روبرت گوئرین (فرانسه).

دو روز بعد بر پایه اساسنامه تدوین شده، نخستین کنگره فیفا تشکیل شد و طی آن روبرت گوئرین دبیر کل سازمان فوتبال فرانسه به عنوان اولین رئیس فیفا انتخاب شد.

با گذشت زمان، کشورهای بیشتری به عضویت فیفا در آمدند. انگلیسی‌ها البته روی چندان خوشی به این تشکیلات نوپا نشان ندادند و در ابتدا به عضویت آن در نیامدند. در سال ۱۹۱۶ هنگامی که ژول ریمه رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه ایده جام جهانی را نخستین بار مطرح نمود، هوشمن هلندی که اولین قوانین را برای تصویب فیفا تدوین نموده بود، استقبال شایانی از آن به عمل آورد.

او حتى بر این عقیده بود که فوتبال المپیک باید به جام جهانی تبدیل شود اما چند عضو دیگر فیفا اعتقاد داشتند که فقط با نظارت فیفا، فوتبال المپیک می تواند به عنوان یک رویداد قهرمانی فوتبال در جهان شناخته شود و فوتبال المپیک باید از قوانین فیفا پیروی نماید.

مباحث از این دسته در بین اعضای فیفا ادامه داشت که در سال ۱۹۱۴ جنگ جهانی اول سراسر اروپا را فرا گرفت و هرگونه تلاش و کوششی را برای به ظهور رساندن ایده جام جهانی از بین برد. تمامی کشورهایی که علاقه به برگزاری جام جهانی داشتند با مسائل دیگر روبرو بودند و فکر ایجاد جام جهانی را از ذهن خود دور کردند.

پس از پایان جنگ، فیفا در سال ۱۹۱۹ دوباره شروع به کار کرد و چندی بعد هیأت جدید به ریاست ژول ریمه بر سر کار آمد.

ژول ریمه، لوئیز استورپ را به عنوان معاون و هوشمن را به عنوان دبیر کل فدراسیون بین المللی فوتبال برگزید. در زمان شروع ریاست ژول ریمه در مجموع ۲۰ کشور عضو فیفا بودند اما هنگامی که در سال ۱۹۵۴ از این سمت استعفا داد، تعداد اعضای فیفا به عدد ۸۵ رسیده بود که یک رکورد قابل توجه برای پیرمرد پر تلاش و خوش فکر فرانسوی محسوب می شد.

ژول ریمه برای ایجاد جام جهانی سعی و تلاش فراوانی از خود نشان داد. سفرهای بی شمار به کشورهای عضو فیفا در اقصی نقاط جهان، مبارزه با مخالفین جام جهانی، تشکیل اجلاس های پی در پی، تعیین میزبان اولین دوره، بحث با مخالفین میزبانی اروگوئه (کشورهای هلند، سوئیس و ایتالیا که خواستار میزبانی ایتالیا بودند)، تشکیل کمیته سازماندهی بازی ها، ایجاد یک صندوق مالی برای پشتیبانی این بازی ها، بحران های اقتصادی اعضای اروپایی فیفا پس از جنگ و همچنین عدم اجازه باشگاه ها برای حضور بازیکنانشان در تیم ملی، گوشه ای از مشکلات بی شمار ژول ریمه بود. او سرانجام به خاطر تلاش های طاقت فرسایش موفق شد تمامی این موانع را از میان بردارد و شاهد برگزاری جام جهانی فوتبال باشد.

زمانی لبخند بر چهره ژول ریمه نقش بست که سه کشور بلژیک، رومانی و فرانسه با یک کشتی مسافرتی با تحمل یک مسافرت طاقت فرسا و طولانی به مونته ویدئو رسیدند تا در جام جهانی حضور یابند. بدین ترتیب جام جهانی با انسجام تشکیلات فیفا در تصمیم گیری و سازماندهی تولد یافت و امروزه به هیجان انگیز ترین رویداد ورزشی جهان تبدیل شده است.

امروزه بیش از ۲۱۲ کشور عضو فیفا هستند که اکثر آنها در رقابت های مقدماتی جام جهانی حضور می یابند. مقر فیفا در زوریخ، کشور سوئیس قرار دارد که ساختمان آن در سال ۱۹۷۶ دایر شده است و تاکنون ۸ نفر بر این تشکیلات عظیم ریاست کرده اند. از آنجایی که نظارت مستقیم بر تمامی کشورها از سوی فیفا امری بسیار دشوار است، از این رو در هر قاره کنفدراسیون جداگانه توسط فیفا ایجاد شده است تا این کنفدراسیون ها زیر نظر فیفا بر کار کشورهای قاره خود نظارت نمایند و مسابقات قاره ای را برگزار کنند.

فیفا

 

ساختار فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا)

فیفا سازمانی است بین المللی و محل استقرار آن نیز در سوییس است. کنگره فیفا بالاترین نهاد فیفاست و از نمایندگان فدراسیون های کشورهای عضو فیفا شکل گرفته است. کنگره در شرایط معمول نشست سالانه دارد اما بنا به درخواست تعدادی از اعضا سالی یکبار نشست اضطراری هم می تواند تشکیل شود. تنها کنگره می تواند با تصویب قوانین در فیفا تغییرات به وجود آورد.

کنگره فیفا به علاوه ریاست، دبیر کل و دیگر اعضای کمیته اجرایی فیفا را نیز انتخاب می کند. رییس و دبیرکل جزء مقامات اصلی فیفا هستند که مسؤولیت اداره امور جاری فیفا را به عهده دارند، که این کار را با دبیر خانه کل که حدود ۲۸۰ عضو دارد انجام می دهند.

کمیته اجرایی فیفا که توسط ریاست فیفا اداره می شود مهمترین بخش تصمیم گیرنده سازمان در فاصله زمانی بین دو کنگره است. ساختار سازمانی جهانی فیفا شامل ۷ بخش دیگر هم می باشد که با تحت اختیار کمیته اجرایی است یا به وسیله کنگره به عنوان کمیته دائمی تشکیل شده است. از جمله کمیته مالی، کمیته انضباطی، کمیته داوری و غیره.

به غیر از تشکیلات بین المللی، فیفا کنفدراسیون هایی در قاره ها و مناطق مختلف برای نظارت بازی ها تشکیل داده است. لازم به ذکر است که فدراسیون های کشورها عضو فیفا هستند، نه کنفدراسیون ها بلکه کنفدراسیون ها به وسیله فیفا تشکیل می شوند. فدراسیون های کشورها باید هم عضو فیفا و هم عضو کنفدراسیونی باشند که کشورشان از نظر جغرافیایی در حوزه آن قرار گرفته است.

لیست این کنفدراسیون ها با کمی استثنائات جغرافیایی در زیر آمده است:

کنفدراسیون فوتبال

  • کنفدراسیون فوتبال آسیا در امور آسیا و استرالیا
  • کنفدراسیون فوتبال آفریقا
  • کنفدراسیون فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی
  • کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی
  • کنفدراسیون فوتبال اقیانوسیه
  • کنفدراسیون فوتبال اروپا

مرزهای بین بعضی از کشورها باعث شده بود تا همزمان عضو دو قاره باشند، در نتیجه شماری از کشورها مثل روسیه، ترکیه، قبرس، ارمنستان، آذربایجان و گرجستان خواستار عضویت در یوفا شدند اگر چه که قسمت زیادی از خاک آنها در آسیا قرار داشت. با این که اسرائیل به طور کامل در قاره آسیا قرار داشت اما از آنجایی که چند دهه توسط بسیاری از اعراب به خصوص مسلمانان عضو ای اف سی تحریم شده بود در سال ۱۹۹۴ به یوفا پیوست. قزاقستان نیز در سال ۲۰۰۲ از ای اف سی به یوفا پیوست. و استرالیا آخرین کشوری بود که در ژانویه ۲۰۰۹ از او اف سی به ای اف سی رفت. کشورهای گویان و سورینام با این که در آمریکای جنوبی قرار داشتند اما همچنان به عضویت خود در کونکاکاف ادامه دادند.

به طور کلی فیفا دارای ۲۱۲ فدراسیون ملی است. جالب این جاست که تعداد اعضای فیفا از سازمان ملل بیشتر است چرا که فیفا چندین دولت مستقل را به عنوان کشور مستقل به رسمیت می شناسد که بارزترین آنها چهار کشور در بریتانیای کبیر (انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی) هستند. رتبه بندی جهانی فیفا به طور ماهانه به روز می شود و رتبه هر تیم بر اساس عملکرد آن تیم در مسابقات بین المللی، مسابقات انتخابی و بازی های دوستانه تعیین می شود. همچنین رتبه بندی جهانی برای فوتبال زنان نیز سالی یک بار به روز می شود.

ساختار رکن قضایی فیفا از دو کمیته انضباطی و استیناف تشکیل می شود. کمیته انضباطی فیفا از کمیته های دایمی فیفاست که اعضا آن توسط کمیته اجرایی انتخاب می شوند.

این کمیته ۲۰ عضو دارد که هر کدام باید تابع یکی از کشورهای عضو فیفا باشند. انتخاب چند عضو از یک کشور در کمیته انضباطی ممنوع می باشد و هر عضو باید از کشوری جداگانه انتخاب شوند.

ساختار کمیته انضباطی فیفا به این شکل است که یک رییس در رأس امور قرار دارد و دو نایب رییس او را در رسیدگی کارها کمک خواهند کرد و باقی اعضا در مجمع کمیته انضباطی عضو هستند. کمیته استیناف فیفا نیز از کمیته های دایمی فیفاست که اعضا آن همچون کمیته انضباطی از سوی کمیته اجرایی فیفا انتخاب می شوند.

برای مطالعه بیشتر روی عناوین زیر کلیک کنید:

موسسه حقوقی داوری بین المللی کاراندیش داتا یکی از بهترین موسسات حقوقی در تهران با سال‌ها تجربه، آماده‌ی ارائه‌ی انواع خدمات حقوقی خواهد بود.                                                                                                                  

                                                                                                                                   امیر جمیلو

دیوان بین المللی داوری ورزش

حقوق بین المللی ورزش

تاریخچه دیوان بین المللی داوری ورزش

افزایش میزان اهمیت بعُد اقتصادی ورزش در عصر حاضر و گسترش روشهای ارتباطی در سرتاسر جهان بر تعداد اختلافها و تعارضات دنیای ورزش افزوده است. این موضوع به خصوص در سطح بین المللی بیشتر مشاهده می شود. از این رو صاحب نظران حوزه ورزش به ویژه حقوق ورزش تصمیم گرفتند که مرجعی بین المللی، بی طرف و آگاه را برای حل وفصل اختلافات ورزشی تاسیس کنند  وآن را دیوان داوری ورزش بنامند.

دیوان داوری ورزش با علامت اختصاری CAS به زبان انگلیسی  و TAS به زبان فرانسه شناخته می شود . دیوان نهادی مستقل از فدراسیون‌های بین المللی و ملی است که  به منظور حل وفصل اختلافات مربوط به ورزش از طریق داوری بنیان گذاری شده است. مقر دیوان در لوزان سوییس است  که دارای دو شعبه دایمی در دنور ایالات متحده وسیدنی  استرالیا است که واجد صلاحیت کامل برای رسیدگی است. زبان رسمی دیوان بین المللی داوری ورزش، انگلیسی وفرانسوی است.

 

حقوق بین المللی ورزشایده ایجاد دیوان داوری ورزش توسط آقای خوان آنتونیو سامارانش برای حل اختلافات ورزشی بین المللی پیشنهاد شد. متعاقب آن کارگروهی برای تاسیس این دیوان و مقررات آن تشکیل گردید و در سال ۱۹۸۳ کد دیوان  داوری ورزش به تصویب رسید که در سال ۱۹۸۴ لازم‌الاجرا گردید. کمیته بین المللی المپیک (IOC)International Olympic Comitte نیز مسائل اداری و مالی دیوان تازه متولد شده را برعهده گرفت.

در سال ۱۹۹۰  قواعد دیوان دچار جرح وتعدیلی شد. متعاقب قواعد دیوان بین المللی داوری ورزش، دیوان متشکل از شصت عضو بود  که توسط  کمیته بین المللی المپیک ،ریاست کمیته بین المللی المپیک و فدراسیون های بین المللی فوتبال واتحادیه کمیته های ملی المپیک منصوب می شدند. با رای دیوان فدرال سوییس قوانین ومقررات حاکم بر دیوان برای اصلاح وکارآرایی بیشتر طبق توافق نامه ۱۹۹۴ پاریس اصلاح شد.

طبق توافقنامه پاریس، شورای بین المللی داوری ورزش ایجاد شد و نیز در این سال شعبه تجدیدنظر تاسیس گردید. از دیگر تغییرات و اصلاحاتی که در تاریخ دیوان داوری ورزش در توافق نامه پاریس ثبت شده است ایجاد شعبه داوری ویژه(Ad hoc division) در سال ۱۹۹۶ و پیش بینی سیستم میانجیگری (Meditiation) در سال ۱۹۹۹ می‌باشد .

کمیته بین المللی المپیک

برای اصلاحات توافقنامه پاریس ،کنفرانس بین المللی حقوق و ورزش در لوزان سوئیس در ۱۹۳۳ برگزار گردید تا اصلاحاتی را انجام دهد.  مهمترین دستاورد این کنفرانس تاسیس و تشکیل شورای بین المللی داوری ورزش بود که جایگزین و عهده‌دار مسئولیت ها و وظایف کمیته بین المللی المپیک است. در این توافق نامه دیوان داوری ورزش با اصلاحاتی مواجه گردید که هدف آن تضمین حفاظت از حقوق اصحاب دعوا در رسیدگی این نهاد و رعایت بی طرفی کامل از سوی این دیوان است. مطابق توافقنامه پاریس مدت این قرارداد نامحدود می باشد.

گرچه مطابق این قرارداد مسئولیت ها و وظایف کمیته بین‌المللی المپیک به شورای بین‌المللی داوری داده شد اما همچنان این کمیته نقش تاثیرگذاری در دیوان داوری ورزش دارد.

آقای ریب  دبیرکل فعلی دیوان داوری ورزش بیان می کند؛ ایده ایجاد نهاد داوری جهت حل و فصل اختلافات مستقیم یا غیرمستقیم مرتبط با ورزش همگام با مقتضیات بوده و دلیل دیگر برای ایجاد این نهاد،  نیاز مبرم حقوق ورزشی به وجود یک نهاد با کادر فنی متخصص جهت حل و فصل اختلافات و ارائه پیشنهادات است.

طبق قانون مقرر شده بود که کمیته بین المللی ورزش کلیه هزینه های دیوان داوری را بدهد و نیز صلاحیت دیوان داوری ورزش تحت هیچ شرایطی نمی تواند به بازیگران عرصه  ورزش تحمیل گردد.

اولین پرونده ارجاعی به دیوان داوری ورزش در ۳۰ ژانویه ۱۹۸۳ در مورد هاکی روی یخ سوئیس صادر شده است.

توافقنامه پاریس موجب ارجاع اختلافات زیادی به دیوان گردید. به طوری که کمیته بین المللی المپیک در سال ۱۹۹۵ ماده ۷۴ منشور المپیک را مشعر بر صلاحیت اختصاصی داوری ویژه دیوان داوری ورزش نسبت به اختلافات حادثه در مسابقات پرفشار المپیک به تصویب رسانید. این نهاد در سال ۱۹۹۶ در مسابقات المپیک آتلانتا شروع به فعالیت کرد.

در نتیجه باید گفت دیوان داوری ورزش به عنوان فرزند کمیته بین‌المللی المپیک متولد شد و پس از سپری کردن دوران مختلف صلاحیت خود را به عنوان مرجع عالی حل اختلاف شناسایی کرد.

فیفا

فدراسیون جهانی فوتبال (FIFA) نیز در سال ۲۰۰۲ میلادی به موجب ماده ۶۶ مقررات فیفا پذیرفته است. بدین منظور که که اختلاف مابین فیفا و بازیکنان ونماینده های بازیکنان وفدراسیون وکنفدراسیون ها،  مرجع تجدید نظر نسبت به آرای اتاق حل اختلاف فیفا (Dispute Resolution Chamber) دیوان داوری ورزش باشد.

ارجاع پرونده ها از این طریق به دیوان داوری موجب شناخته شدن به عنوان دیوان عالی حل وفصل اختلافات ورزشی شده است.  

برای مطالعه‌ی بیشتر روی عناوین زیر کلیک کنید:

موسسه حقوقی داوری بین المللی کاراندیش داتا یکی از بهترین موسسات حقوقی تهران، آماده‌ی ارائه‌ی انواع خدمات حقوقی خواهد بود.

                                                                                        امیرجمیلو/ حقوقدان

حقوق ورزش