دیوان عدالت اداری

دیوان عدالت اداری به موجب اصل یکصد و هفتاد و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای رسیدگی به شکایات ، تظلمات و اعتراضات مردم نسبت به مامورین و واحدها و آیین نامه‌های دولتی و احقاق حقوق آنها زیر نظر رئیس قوه قضاییه تشکیل شده است. نخستین قانون دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۶۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و این دیوان از مهر ماه ۱۳۶۱ فعالیت خود را آغاز نمود. این دیوان در دهه چهارم فعالیت خود در مقام صیانت از حقوق شهروندان و حاکمیت قانون در نظام اداری کشور حائز جایگاه مهمی شده است. درطول این سال‌ها شکایات مختلفی در دیوان مطرح شده و گاها قضات این دیوان در شعبات مختلف و موضوعات یکسان با استنتاج  و استدلال قضایی متفاوت، اقدام به صدور آراء معارض با یکدیگر نموده اند.

در همین راستا به منظور ایجاد رویه واحد بین شعبات دیوان عدالت اداری و به موجب ماده ۸۹ قانون جدید تشکیلات و آیین رسیدگی دیوان عدالت اداری هرگاه در موارد مشابه، آراء متعارض از یک یا چند شعبه دیوان صادر شده باشد، رئیس دیوان موظف است به محض اطلاع، موضوع را ضمن تهیه و ارائه گزارش در هیأت عمومی دیوان مطرح نماید. هیأت عمومی پس از بررسی و احراز تعارض و اعلام رأی صحیح، نسبت به صدور رأی اقدام می‌نماید. این رأی برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است. اثر آراء وحدت رویه مذکور نسبت به آینده است و موجب نقض آراء سابق نمی‌شود لکن در مورد احکامی که در هیأت عمومی مطرح و غیرصحیح تشخیص داده شده شخص ذی‌نفع ظرف یک ماه از تاریخ درج رأی در روزنامه رسمی حق تجدیدنظرخواهی را دارد. در این صورت پرونده به شعبه تجدیدنظری که قبلاً در پرونده دخالت نداشته ارجاع می‌شود و شعبه مذکور موظف به رسیدگی و صدور رأی بر طبق رأی مزبور است.

 هم چنین به موجب ماده ۹۰ این قانون هرگاه در موضوع واحد حداقل پنج رأی مشابه از دو یا چند شعبه دیوان صادر شده‌ باشد، رئیس دیوان می‌تواند موضوع را در هیأت عمومی مطرح و تقاضای تسری آن را نسبت به موضوعات مشابه نماید. در صورتی که هیأت عمومی آراء صادر شده را صحیح تشخیص دهد، آن را برای ایجاد رویه تصویب می‌نماید. این رأی برای سایر شعب دیوان، ادارات و اشخاص حقیقی و حقوقی مربوط لازم‌الاتباع است.

موسسه حقوقی کاراندیش داتا با داشتن سال‌ها تجربه در پرونده‌های متعدد حقوقی، راهنمای شما عزیزان خواهد بود.